zondag 22 maart 2009

Het leven zoals het is...

De voorbije week hebben we de mama van Inge op bezoek gehad. Spijtig genoeg hadden we geen conge op school of op het werk, dus het gewone leventje ging zijn gangetje. Hilde ging dus mee naar de universiteit en zelfs naar een studentenfeestje :-). In het weekend hebben we kunnen genieten van een stralend zomerweer (met een verbrande neus tot gevolg). Er stond niet echt veel op het programma behalve lekker eten en drinken, bijbabbelen, winkelen, wandelen, enz. We hebben tevens de Canadian Club distilleerderij bezocht in Windsor. Dit is de bekendste Canadese whisky met een geschiedenis die teruggaat tot de jaren 1800. Het belangrijkste wat we onthouden hebben: "A'ger te veul van drinkt, weude zat"!




maandag 2 maart 2009

Dog Sledding (in Vancouver)

Eerst en vooral wat achtergrondinformatie ivm onze toekomst in Canada. Voor diegenen die nog niet mee zijn :-), Inge had 'gesolliciteerd' om haar doctoraat te doen aan de University of Alberta (Edmonton) en de University of British Columbia (Vancouver) en... ze mocht beginnen aan beide :-). Na wikken en wegen, voor- en nadelen afwegen, praten, emailen, internetten hebben we samen beslist om in september naar Vancouver te verhuizen. Vancouver heeft namelijk 35 vriesdagen, Edmonton 178 :-). Beide steden hadden hun eigen voor- en nadelen maar als je de kans krijgt om in Vancouver te wonen, mag je dat eigenlijk niet laten liggen. Het is zoals wonen in Blankenberge en de Baraque Fraiture tegelijk, vlak aan de oceaan en op minder dan een uur van skigebieden. En het is natuurlijk ook een goeie universiteit :-). De ganse zoektocht naar een nieuwe job in deze dure stad zal waarschijnlijk niet simpel zijn met al die economische crisissen maar dat maakt het leven boeiend natuurlijk. Dus hierbij, de zetel die hier in Windsor klaar stond voor bezoek zal daar ook staan, hopelijk wordt hij daar wat ingeslapen ;-).

Naast al die moeilijk beslissingen wordt er natuurlijk ook nog genoten van het leven en dit weekend zijn we gaan dog sledden in de Upper Peninsula van Michigan. Na een rit van 7 uur kwamen we aan... in the middle of nowhere eigenlijk. Omdat we eerst te ver waren gereden, zijn we op vrijdagavond iets gaan eten in de dorpskroeg van Chatham, een dorpje van 231 inwoners en het grootste wat er te vinden is in een omtrek van 20 kilometer :-). Een paar 'miles' terug stond het huisje van onze gastheer en -vrouw voor het weekend. Bob is gepensioneerd en was de eerste musher (= moeilijk uit te leggen in het Nederlands, ik hou het op hondensleeder :-)) in Noord Michigan. Hij heeft honderden races gedaan (sommigen meer dan 500 km lang) en had op een gegeven moment 80 Alaska huskies, nu nog 35. Zijn 21-jarige stiefzoon is momenteel de business aan het overnemen en hij zou onze gids van dienst zijn. Na aflevering 3 van 'Van Vlees en Bloed', "we zitten met een bospoeper", besloten we vroeg ons bed in te kruipen.

De MacKinak Bridge naar Michigan's Upper Peninsula

Lake Huron toegevroren

We sliepen dus bij de mensen thuis en 's ochtends stond de koffie, bagels (typisch N-Amerikaans gebak) en het oatmeal (havermout is zeeeer populair hier) klaar. Van vrijdag op zaterdag was de temperatuur gezakt naar -26 graden Celsius en sneeuw met hopen! De rest van de dag werd er dus 'gedogsled' in ongelooflijk mooi weer, een schitterende ervaring zoals je kan merken aan de foto's en de filmpjes (het omkieperen van de slede terwijl Inge erin zat staat er spijtig genoeg niet op). 's Middags werden er hot dogs gegeten aan het kampvuur en de rest was ofwel rijden of laten rijden. Vergis u niet, dog sledding is vermoeiend. De honden moeten wat aangemoedigd worden en als er een helling moet genomen worden, moet er al wat bijgeduwd worden. Ipv koud te lijden, werd er gezweet als 'musher'.







Even terug naar de vrijdag in de plaatselijke kroeg van Chatham. In een dorpje van 231 inwoners kent iedereen iedereen dus natuurlijk vragen de mensen van waar je komt of wat je er komt zoeken en ze dachten dus dat we "in't stad" waren voor de Outhouse Classic. In een dorpje 20 km verder (en met 571 inwoners!!!) worden er elk jaar een soort van 'Ter land ter zee en in de lucht' georganiseerd (met het alcohol misbruik van 'Sport en Spel'). Elk team maakt een buiten-WC (met pot en rol WC-papier) op ski's en probeert die zo snel mogelijk te duwen naar de overkant (ongeveer 100m). Natuurlijk konden we deze folklore voor geen geld missen. Voor de wedstrijd zelf waren we te laat maar we hebben enkele biertjes achterover geslagen in de 2 cafes die het dorp rijk is. En we kunnen voor 100% zekerheid zeggen: "we waren de enige nuchtere mensen in de establissementen". Niet lichtjes dronken maar strontzat liep iedereen er rond. Zonder overdrijven, erger dan het WK Cyclocross of de scoutsfuif in de zaal in Neerijse. Foto's hieronder. Na het diner met de ganse familie en aflevering 4 van "Van Vlees en Bloed" kropen we erin want we wilden de zondag nog naar de Eben Caves gaan.

Inderdaad, hij heeft een ganse wolf op zijn hoofd :-)


Zondagochtend opgestaan, het was weer koud geweest en lichtjes aan het sneeuwen. Nu hoe dichter we bij de caves kwamen, hoe harder het sneeuwde. Je moet je voorstellen, die watervallen liggen in het midden van een bos dus eerst moet je via kleine wegen naar het einde van de straat rijden en dan nog ongeveer 2 kilometer stappen. We zijn tot aan de parking geraakt en we hebben ook geprobeerd maar na 15 stappen in een open veld, met een sneeuwstorm en met elke stap tot aan de knieen in de sneeuw, hebben we het opgegeven. Spijtig maar niks aan te doen. Inge heeft een nieuw digitaal fototoestel gekocht waar je ook mee kan filmen, zalig om jullie ook een kleine impressie te geven :-).



Voor de rest loopt onze tijd hier in Windsor stilletjes ten einde. Inge is de laatste puntjes op de i aan het zetten van haar thesis, ik werk nog altijd voor Chrysler (ook al wordt het bedrijf kunstmatig in leven gehouden door de Amerikaanse overheid). We zijn onze 'grote' trip aan het voorbereiden (hopen dat onze 10 jaar oude minivan het uithoudt) naar Quebec, New Brunswick, Nova Scotia en misschien Newfoundland. Dit is voor juni en zal minstens een maand in beslag nemen. We komen ondertussen wel terug naar Windsor want op 18 juni moet Inge 'haar hoed omhoog smijten', maw dan studeert ze af. In de zomer zijn we in Belgie en zoals hierboven gezegd, als alles goed gaat, verhuizen we in september naar Vancouver. Veel informatie hebben we op dit moment niet maar Inge haar doctoraat zal gaan over de Olympische Winterspelen in Vancouver volgend jaar. Dus nog drie maandjes werken, een maand rondtrekken en dan twee maanden Belgie, en daar kijken we serieus naar uit!

Groetjes,
Inge & Manu