dinsdag 25 mei 2010

Het einde van de wereld

Dit weekend zijn we er nog eens op uitgetrokken. Maandag was het in Belgie Pinksteren maar ook hier was het een feestdag; Victoria Day. De feestdag is offcieel de verjaardag van Queen Victoria van Engeland en officieus het begin van de zomer.

Zomer was een beetje teveel van het goeie want de 12 graden die we kregen voorgeschoteld in Ucluelet, voelde niet echt zomers aan. Gelukkig heeft het enkel de laatste dag geregend. Ucluelet ligt op Vancouver Island aan de stormachtige Westkust aan de Stille Oceaan. Het dorpje is eigenlijk de minder toeristische tegenhanger van Tofino maar voor ons de mooiere van de twee.

Zaterdagochtend hebben we de ferry genomen naar Nanaimo en via de lokale markt van Coombs en een paar kleine wandelingen in het Pacific Rim National Park naar Ucluelet gereden. 's Avonds heel lekker en chique gaan eten in Fetch, het restaurant van het beste hotel in het dorp, The Blackrock Resort.

Zondag hebben we besloten om toch nog eens te gaan "whale watchen" (walvissen kijken dus). Dit hadden we al gedaan in Tadoussac, Quebec maar die beesten hebben zo een ongelooflijke aantrekkingskracht op ons, dat we het toch nog maar eens gingen wagen. En het was nog maar eens de moeite, we volgden 3 grijze walvissen voor bijna 1 uur. De boten moeten er 100 meter vanaf blijven maar onze kapitein speelde af en toe eens vals :-). De grijze walvis wordt ongeveer 15 meter lange en kan tot 35 ton wegen.





We stopten ook nog aan een rots met honderden zeeleeuwen (die uren in de wind stonken) en na de boottocht wandelden we naar de vuurtoren op het Wild Pacific Trail. In de winter komen hier mensen van heinde en verre om te 'storm watchen' maar de zee hield zich koest die dag.

's Avonds nog gaan eten in een mega klein restaurantje (Matterson House). Het lijkt alsof je in de living zit, met het lelijkste behangpapier, kanten gordijntjes en de serveuse (eigenares) met een lichtblauw sponzen bloeske aan (ja zoals wij vroeger die broekskes droegen!). Maar de pasta's die ze serveerde, mochten er zeker zijn!

Maandag was een druilerige dag. We zijn in de regen nog naar Tofino gereden maar na een korte wandeling naar 1 van de stranden zijn we terug richting ferry gereden. Nog even gestopt aan Cathedral Cove, een provinciaal park waar de dikste bomen van het eiland staan.

De ferry terug naar Vancouver was gewoonweg schitterend. We hadden de ferry naar West-Vancouver genomen en er is geen mooiere manier om terug naar Vancouver te keren via deze weg!

Met onze zwangerschap gaat alles heel goed. Inge heeft weinig last van de normale zwangerschapskwaaltjes. In ieder geval al bedankt voor alle leuke reacties! We houden jullie zeker op de hoogte. En ondertussen tellen wij ook af, nog minder dan een maand en we landen in Belgenland (als de Ijslandse vulkaan het mag believe)!

Groetjes,
Inge & Manu

maandag 17 mei 2010

Een kleine aankondiging

We gaan er weinig woorden aan vuil maken. Het filmpje zegt alles ;-)



Groetjes,
Inge & Manu

dinsdag 4 mei 2010

Lopen en golfen

Onze moeders zijn al een tijdje terug thuis dus was het de bedoeling om ons ten volle te concentreren op de training voor de marathon van 2 mei. Blijkbaar begint de ouderdom ons parten te spelen want ik (Manu) had een groot stuk van de training niet kunnen afleggen door een ontsteking op de achillespees en Inge heeft op de laatste moment spijtig genoeg moeten afzeggen voor de marathon. Ik ben dan toch gestart en Inge heeft me gevolgd en aangemoedigd met de (nieuwe) fiets.



Het weer zat niet echt mee, 14 graden en regen. De langste duurloop die we tijdens de training hadden afgehaspeld was 26 km dus nog 16 kilometerkes daarbij en ik was aan de finish :-). Het doel was gewoon finishen en als het kon rond de 4 uren. De eerste helft van de race zat ik op schema (1u 57 min) maar dan kwam de verzuring in de benen en die kreeg ik niet weg. De laatste 17 km was puur op karakter en ook al was mijn tijd verre van schitterend (4 uur en 36 minuten), zo over de finish lopen doet toch geweldig goed. Al bij al een heel mooie ervaring en wie weet, misschien volgen er nog in de toekomst.


Hoewel Inge niet kon meelopen, heeft ze toch niet stilgezeten. Voor de verjaardag van een klasgenoot stond er een golfles op het programma. Erica, een andere klasgenoot, is een professionele golfspeelster geweest en samen trokken we naar de "golf course". Op zo'n klein balletje slaan, is echt niet gemakkelijk maar na veel oefenen heb ik het toch ongeveer 50 meter ver kunnen meppen :-). Zeker voor herhaling vatbaar, echt lachen geblazen!



Onze volgende uitstap ligt ondertussen ook al vast. We hebben eind mei een Bed & Breakfast geboekt in Ucluelet op Vancouver Island. Dit is een klein dorpje aan de Westkust van het eiland, gelegen aan de Stille Oceaan. Het is gekend voor de West Coast Trail (veel wandelen dus) en we hopen er ook hopen orka's en andere walvissen te spotten. Dat is natuurlijk altijd afwachten.

En dan is het bijna eind juni en dan nemen we het vliegtuig richting Belgie (en neen niet speciaal om te gaan stemmen...).

Groetjes,
Inge & Manu