maandag 31 maart 2008

Football in Niagra

Deze keer was het Manu zijn beurt om naar een voetbaltornooi te trekken. Onze bestemming: St. Catherines, een stad op zo'n 20 min van Niagara Falls. Manu speelde voor Caboto (Inge haar team, maar dan de mannenploeg waar haar coach zelf probeert mee te voetballen). Vrijdagavond zijn Bruno (Mara's vader, een speelster in Inge haar team) en Adrian (Mara's broer) ons komen oppikken. Caboto familie noemen ze dat dan...

De ploeg die eerste en tweede eindigden op het voetbaltornooi kregen respectievelijk 5.000 en 3.000 dollar (daarvoor kan je al eens je voetbalschoenen uit de kast halen). De Caboto ploeg had die intensie niet, gewoon wat matchritme opdoen was de bedoeling. Wat bleek, donderdagnacht (zo'n 12u voor het vertrek naar Niagara) hebben 6 spelers afgezegd. Redenen waren wat duister, maar daardoor vertrok Caboto met maar 3 spelers naar het tornooi. Steve had de tornooi organisator gebeld en gevraagd of er wat lokaal talent beschikbaar was om met ons mee te spelen. Zaterdagochtend kwamen we aan op de locatie en waren er 5 extra spelers opgedaagd. Nooit samengespeeld en weinig communicatie maar toch werd de eerste wedstrijd op een behoorlijk niveau gespeeld. Desondanks 2-1 verloren. De volgende twee wedstrijden waren er hoge verwachtingen, maar de energie was blijkbaar verbruikt tijdens de eerste wedstrijd. Daardoor 2-0 en 5-0 verloren.






Terug naar het hotel dan maar, doucheke nemen en de KVM-Standard volgen... 's Avonds gaan eten in een Italiaans restaurant (Bruno is de zoon van Italiaanse ouders en heeft vroeger nog een Italiaans restaurantje in Windsor uitgebaat). Daarna hebben Manu en ik de taxi naar Niagara Falls genomen. Daar een beetje rond gewandeld, het Hard Rock Café gezocht maar enkel het Hard Rock restaurant en club gevonden... Dan maar ergens anders iets gaan drinken. Daar vielen we bijna in slaap dus beslist om in ons bed te kruipen. Zondag een ontbijtje genomen om daarna terug te keren naar Windsor. Een korte trip, maar toch weer even weg geweest hé!




zondag 23 maart 2008

St Patrick's day

Op 17 maart (vorige maandag) werd in de ganse wereld St Patrick's day gevierd. Dit is de Ierse nationale feestdag alsook van de Canadese provincies Newfoundland en Labrador. Omdat deze feestdag dit jaar op maandag viel werd er eigenlijk een gans weekend gevierd. Nu hier is dit eigenlijk een van de hoogdagen. Iedereen is dan zowat 'Irish for one day' en dit omdat het natuurlijk een mooie uitvlucht is om te drinken. Vooral de Irish pub O'Ryans in de stad is dan the place to be. Vanaf 11 uur mogen de pubs hier bier schenken maar als je om 9 uur niet in de rij staat, mag je het vergeten en geraak je de rest van de dag niet binnen.
Wij verkozen om de overr
ompeling te vermijden en vierden zaterdagavond St Patty's day in the Scottish club of Windsor. Er stonden een ganse avond dans- en muziekoptredens op het programma en een medestudent van Inge had ons meegevraagd (zij was een van de danseressen). De Guinness van het vat was mooi meegenomen.






Inge en Sarah







Volgend weekend is het weer voetballen geblazen. Ik ga mee met de mannenploeg van Caboto om een indoortornooi te spelen in de buurt van de Niagarawatervallen. Nu Inge haar trainer heeft mij al verwittigd dat...ze redelijk slecht zijn. Maar aangezien ik mijn jeugdopleiding bij FC Huldenberg gekregen heb, ben ik het wel gewoon om te verliezen :-).

Aan iedereen een "Zaalik Paasen en biedaankt foor die bloemen" gewenst!

Groetjes,

Inge & Manu

zaterdag 1 maart 2008

Enkele sfeerbeelden...

Niet veel nieuws, maar voor de geïnteresseerden enkele sfeerbeelden van (hopelijk een laatste) winterprik in Windsor. De voorbije dagen is er nog een dikke 15cm sneeuw uit de lucht gevallen. Morgen geven ze zelfs temperaturen boven het vriespunt (8 graden zowaar)! Spijtig genoeg is dat maar voor 1 dag :-). Voor ons mag de winter nu toch stilletjes aan plaats ruimen voor een aangenaam lentegevoel...


Ons huis en de straat


Het park aan de rivier


HQ van General Motors aan de overkant van de rivier in Detroit






Zaterdagavond gaan eten oa met Inge's coach in het casino van Windsor en nadien een gokje gewaagd. Manu natuurlijk alles verloren maar Inge maakte $100 winst.

En hopelijk is dit de laatste keer dat ik over werk moet praten. Vorige dinsdag dus begonnen bij Chrysler Canada als Customer Service Manager (ja ja manaaager :-)) en het valt VEEL beter mee dan ik had verwacht. Natuurlijk zal ik veel aan de telefoon hangen maar er komt meer bij kijken dan alleen maar vraagjes beantwoorden. Wij behandelen vooral de garantie en de service contracten. Dus mensen die net uit garantie vallen bvb, en die goede Chrysler klanten zijn, daar mogen we al iets meer voor doen (helft van de faktuur betalen bvb). In het hoge Noorden vallen mensen al eens stil met hun Jeep en dan proberen we daar transport voor te organiseren (geen sinecure als iemand op 6 uur rijden van de dichtstbijzijnde Chrysler dealer is). Bon, het valt dus zeer goed mee en hopelijk kan ik dit blijven doen tot we hier terug vertrekken.

Last but not least nog een zeer prettige mededeling: Mejuffrouw Joke 'Jokke' Vanderlinden heeft een trip naar Canada geboekt. Wij zullen haar met open armen ontvangen zolang ze maar genoeg Jupiler, Duvel en Vedett bij heeft :-)!

Groetjes,
Inge & Manu