Vrijdag had Manu als het ware 'per ongeluk' het dagboek van Ann Wauters op het internet gelezen. Hij dacht onmiddellijk dat het tof zou zijn, moesten we een matchke van Ann kunnen meepikken in Detroit. Wat bleek, de San Antonio Silver Stars speelden twee dagen later op enkele kilometers van onze deur! Snel tickets geboekt en zondagavond richting the Palace of Auburn Hills gereden. Manu had Ann ondertussen ook een mailtje gestuurd, dus ze wist dat er Belgen in het publiek aanwezig waren. Detroit Shock staat op de 1e plaats in the Eastern Conference, terwijl San Antonio Silver Stars (de ploeg van Ann Wauters dus) op de 1e plaats staan in the Western Conference. Het beloofde een spannende wedstrijd te worden...
Een wedstrijd vrouwenbasketbal bestaat uit vier quarters (kwartieren) van tien minuten. Een raadsel waarom ze het kwartieren noemen, misschien tellen ze de time-outs erbij op en komen ze zo aan 15 minuten, maar eigenlijk wordt er maar 4 keer 10 minuten gespeeld. Tijdens de eerste 20 minuten was Detroit de betere ploeg, maar de Silver Stars bleven aanklampen. Na de eerste helft kwam de ploeg van Ann Wauters beter in de wedstrijd en wonnen ze uiteindelijk ook 'redelijk gemakkelijk' (de pijp van Detroit was precies uit) met 64-76. Ann Wauters scoorde 14 punten, dikke chapeau en dikke match! Misschien was ze soms wat afgeleid door onze Belgische vlag die ze had opgemerkt tijdens één van de vrijworpen... Ze glimlachte even, maar onmiddellijk terug concentratie, nadat ze ons gejuich en gefluit had gehoord :-)
Voor ons was het de eerste keer dat we naar vrouwenbasketbal waren gaan kijken en eigenlijk is het voor herhaling vatbaar. Vorig jaar hebben we de Detroit Pistons (mannen) zien spelen, maar de vrouwen brengen een aantrekkelijkere wedstrijd: meer samenspel, betere balcirculatie, meer ambiance, enz. Bij de mannen is het meer een 'one man show' waar het dunk-gehalte wat hoger is, maar de wedstrijd op zich was saaier. Vrouwenbasketbal is ook zeer agressief: trekken en duwen hoort er allemaal bij!
Na de match hebben we heel even met Ann kunnen babbelen, ze vond het plezant dat we er waren. Je komt niet elke dag Belgen in Noord Amerika tegen natuurlijk... Bij de volgende 'sportvrouw van het jaar' verkiezing: stem op Ann Wauters! Wat ze hier presteert in Noord Amerika is ongelofelijk!
Groetjes,
Inge & Manu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten